Atam yattığın yerden kalkıp da baksan bunun için mi onca emek, çaba, üzüntü, sıkıntı çektik diyeceksin. Her şey 1923'ten öncesine dönmekte. Benim yaşarken kemiklerin kalbim sızım sızım sızlıyor.Hıfzı Topuz'un Sabahattin Ali'yi anlatığı romanı Başın Öne Eğilmesin'i okuyorum. Bundan 60 sene önceki gelişmeler Sabahattin Ali'nin yazılarından örneklerden anladığım ne için her şey diye bir isyan noktasına getiriyor beni.
Gene dış devletlerin uşağı olmuşuz, devlete ait yerler birer birer satılıyor. Hergün bir cinnet, vahşet, sapıklık haberi. Daha da yozlaşmış beter bir toplum.
Evli değilim dolayısıyla çocuğum da yok. Ama çocuk doğurmak gerçekten istediğim bir şey değil. Bu gelişmeleri gördükçe ne gibi bir ülke ya da dünya kalacak ki bu yavrucaklara. Ne diye doğmadan kocaman bir yükle dünyaya getirelim onları.
Gene içim sıkıntı doldu. Gün geçmiyor ki kocaman bir " OHA " demiyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder