Perşembe, Şubat 19, 2009

BİR BÜYÜK DAHA YİTİP GİTTİ.

Uzunca bir zamandır düşündüğüm yazmak istediğim bir konu vardı. Kelimelere nasıl dökeceğim bilmiyorum. Geçmişimiz bir bir yok oluyor. Geleceksiz geçmiş gidiyor. Elimizden hiçbir şey gelmiyor. Bu beni üzüyor ve doğmayan çocuğuma sorumlu hissettiriyor.
Yazarlar, resamlar, şairler, tiyatrocular, sinemacılar, siyasetçiler bu topluma mal olmuş, çalışmış didinmiş, imzalarını bırakmış insanlar gidiyor. Yerlerini kimseye bırakmadan. Şimdi dürüst olalım. Yeni nesilden yetişmiş eski nesilin yerini tutacak hangi şair hangi yazar hangi tiyatrocu hangi yazar var. Evet ben umutsuz ümitsiz bir blogçuyum. Çünkü geleceğimiz gidiyor. Bizi biz yapan değerler yitip sonsuzluğa gömlüyor. Her yer her şey tozlu sayfalarda kalıyor. Yaşadığımız yer eski yer değil biz eski biz değiliz. Toplumca ölüyoruz bunun farkında mıyız? Bugün iktarda olanlar yolsuzluğa pisliğe batmış. Ama destek kesilmiyor ye aslanım ye diyen bir kesim. Ne tiyatrodan anlıyor ne sinemadan. Recep İvedikleştik hiçbir değer yargımız örfümüz adetimiz kalmadı. Ben bizden tiksiniyorum sadece bizden de değil dünyanın çıkarlarına endeksli tutumundan.

Gazanfer Özcan öldü. Bir büyük daha yitip gitti. Yerine kimseyi koymadan.


Biz Cem Yılmaz'la Recep İvedik'le büyümedik. Biz Kaynanalar, Kuruntu ailesi, Uğurlugiller ile büyüdük. İyi ki de öyle büyüdük. Şimdiki arabesk toplumdan tiksiniyorum. Ciddi ciddi tiksiniyorum. Midem bulanıyor otobüste orada burada gördüklerimden. Geçmiş olsun bize. Benim başbakanım benim hükümetim olmayanlara ait bu ülke. Tiksiniyorum hepsinden tüylerimi diken diken ediyorlar.

4 yorum:

Pilli Petro dedi ki...

aynen katılıyorum sana çakılcım, ben de tiksiniyorum bu yozlaşan değerlere sahip çıkan herkesten

işin daha da kötüsü eskisi gibi şevk dolu da değilim kimseyi düzeltmeye çabalamıyorum.

cakiltasi dedi ki...

bekriyacım sorma kayıtsız oluyoruz işte gün geçtikçe. Zamanla ne umudumuz ne ümidimiz kalmıyor.

el*ff dedi ki...

Kesinlikle aynı fikirdeyim önceleri umudum vardı bişeylerin düzelebileceğine dair ama artık onu da yitirdim...
Güzel zamanlardı çocukluk dönemlerimiz en çok uğurlugiller i sevdiğimi anımsıyorum...
Birer birer yitiriyoruz değerlerimizi gerçek sanatçılarımızı ardından da çok az geliyor nedense herşey gibi sanatçı da yetiştiremez olduk...

cakiltasi dedi ki...

evet maalesef el*ff, umutsuz bir insan olarak. her şey gözüme batar oldu. eskiye dair her şey güzel geliyor şimdiye baktığımda.