İtiraf vakti.
Saçlarımı kestirdiğimden beri kendimi şişkocuk hissetmeye başladım. Aynaya baktığımda karşımda duran kişi ben değilmişim gibi duruyor. Çok farklı bir hali var saçın ama ben yataktan kalktığım gibi geziyorum. Kimi insanın eli çok maharetlidir. Bir el atar saç süper durur. Bende o durum yok tabii. El atsam da bir halt olduğu yok.
Bu aralar aynalar bana düşman. İnsan irisi gibi hissediyorum hatta kendimi öyle görüyorum. Böyle "0" beden olsam çok mutlu olacağım. Öyle manyaklar gibi yediğim yok zaten abur cubur zevkimin olmadığını daha önce söylemiştim. Yemek yemenin tek elle tutulur yanı yaşamak için oluyor olması. Yaşamak için yemek yemek zorunda olmasam inanın hiç yemek yemem o kadar yemeğe olan düşkünlüğüm. O zaman niye insan azmanı görüyorum kendimi. Çünkü ufak tefek olsam da kemiklerim çok iri. Çoğu da kas acayip kılım kendime. Bir de spora yazılı olduğum halde gitmiyorum. Bir de arabayı park ettiğim yeri kaybetme stresi eklendi üzerine tuz biber oldu. Yarından itibaren gitmeyen eşek olsun diyorum. Ya erkenden kalkıp yüzmeye gideceğim ya da böyle aynalardaki aksim tiksinç gelecek kendime.
2 yorum:
sen ok tatlısın bi kere! bu arada fotoğraftaki dombili seninkilerden mi? eğer öyleyse karyolası süpermiş!
cicikom benim bu resmi internetten buldum ne tatlı di mi karyolası:)
Yorum Gönder