http://www18.gazetevatan.com/fotogaleri/resim.asp?kat=6737&
page_number=1
Bir anne için olabilecek en kötü şeylerden biri sanırım bu rastlaşma. Ve anneme bunu ne yazık ki yaşattım. Türk filmi gibi bir hikaye ile.
İlkokul 5. sınıfta Anadolu Liselerine hazırlanıyordum. Annemlerin de Küçükesat Dörtyol'da modaevleri vardı. Benim de Türkçe dersi aldığım yer dörtyola çıkan cadde üzerindeydi. O gün dersten çıkıp Ayşe Teyzelere gidecek annem de beni oradan alacaktı. Dersten çıktım ama Ayşe Teyzelere gidemedim çünkü karşıdan karşıya geçerken en son hatırladığım şey kırmızı bir arabanın geldiğiydi. Annem de oradan 10 dakika önce geçip fotoğrafçıya gitmiş. Döndüğünde de kalabalığı görmüş. Kalabalığa yaklaşıp ne olduğunu sorduğunda küçük bir kız çocuğuna araba çarptığını öğrenmiş. Birden panik halde nasıl bir çocuk olduğunu sorduğunda ise benim ayakkabımın tekini göstermişler kendisine. Annem orada aman tanrım benim çocuğum demiş. Ve hiç unutmadığım bir ayrıntı. Odtü öğrencisi bir çocuk annemi almış ve hastaneleri gezmeye başlamışlar. İlk denedikleri hastane Hacettepe olduğu için beni hemen bulmuşlar. Neyseki beni sağ sağlim bulmuş. Bir iki yara, göz morarması ve beyin kanaması riskiyle eve gönderilmem. Sadece annemin öğrenmesi de değil haberin bir şekilde babama, abime, teyzeme, kuzenime ulaşana kadar herkesin meraktan çatlaması. O zamanın koşullarındaki
telefon trafiği. Konunun daha çok türk filmi ayrıntısı vardı ama tam hatırlamıyorum. Ve ben bunu anneme ne yazık ki bir kez daha yaşattım.
Bu sefer üniversitedeydim. Yamaç paraşütüne merak sarmıştım. Ve o gün tam havalanamadan bir kaya benim önüme çıkmış koskoca kemiğimin kırılmasıyla ve ucuz atlatmam sonucuyla beni durdurmuştu. Gene Hacettepe acile götürülmüş ve eve telefon edilmesine kızınız acilde denmesine sebep olmuştum.
O kadar tatlı bir ailem vardı ki. Her yaşattıklarımı hiçbir suçlamayla bana koz olarak kullanmamış sonsuz güven duyarak her istediğimi özgürce yapmama olanak sağlamış. Gece saat kaçta gelirsem geleyim nerede kalırsam kalayım bana nerede kaldın? Niye diye sormamış bu yüce insanlar iyi ki varlar.
Ben bu kadar çocuğuma güven duyabilecek onu sıkmayacak bir anne olabilir miyim emin değilim!
3 yorum:
Elbette olabilirsin. Yazdıklarını okudukça bizim sana olan inancımız nasıl artıyorsa sen de kendine inan yeter:)
canım beniiiiiim, neler gelmiş başına öyle. yamaç paraşütü de hakkaten efsane ya. hep yapmak istemişimdir ama henüz cesaret edemedim. kocaman bir cesaretin var şekercim. bu cesaretle her şeyin üstesinden gelirsin merak etme. çok iyi bir anne olacağına eminim ben de. çok öptüm.
Teşekkür ederim Ekin:) Pek gururlandım :)Öylesine yazdığımı düşünüyorken okunmak çok güzel.
Çınarım ya pek maceralıydım eskiden :)Uzak ya şimdi o yüzden kendimi düşünemiyorum:) Teşekkür ederim sana da cicikom.
Öptüm ben de çok.
Yorum Gönder