MÜLKSÜZLER

Sonunda Mülksüzler'i bitirdim. Haftalarca çantamda süründü ama iki günde 200 sayfasını okudum ve bitirdim. Kitap, hakkında yazılmış bütün övgüleri hakkediyor. Tokat gibi çarpıyor insana. İktidara tapmacılığa, iktidarın duyarsızlığına, hep ben, hep yandaşlarım, cebim, malım, mülküm demeciliğe bir dur deme isteği ile yanıp tutuşturdu beni. Ama anarşist olamayacağıma, mülksüz olmayacağıma göre ne kadar olanaksız bir istek.

Bugün gazetenin okuyucu yorumlarından biri haykırıyor. Bu kadar talana, yolsuzluğa hala daha AKP diyorsanız. İçiniz de hiç mi allah korkusu, hiç mi insanlık onuru yok diye. Belli ki yok.


Siyaset meydanında Evrim tartışılmış seyretmedim. İyi ki de seyretmedim. Seyretseydim stüdyoyu basar oradaki gençlerin ümmüğüne yapışırdım.

Sigaradan öylesine nefret ediyorum ki. Bütün çirkin binaları satın alıp yıktırmak hayalimde olduğu gibi. Diktatör olup her şekilde yasaklamak istiyorum. Kokusuna tahammülüm kalmadı. Burun deliklerimden içeri girer girmez işkence başlıyor. Sigara yasağı duraklarda içilmesini de kapsıyor biliyor musunuz? İçen arkadaşlarımla konuştuğumda beni bık bık eden insan zannediyorlar. Açık havada içiliyormuş ne olacakmış falan filan. O durakta içen kadar inanın yanında siz de içiyor gibi oluyorsunuz hatta yolda yürürken içen birileri sağınızdan solunuzdan önünüzden arkanızdan geçtiği anda burun deliklerim alarm veriyor. İnsanlık tarihinin en kötü keşfi silahlalarla beraber.

Geçen pazar Slumdog Millionaire'i seyrettim. Füfücüm sağolsun çekmiş bana da. O kadar tantanadan sonra seyrettiğim için mi bilmiyorum. Hayatımın filmi diyebileceğim bir film değildi. Etkilendiğim üzüldüğüm nokta çocuk istismarı oldu. Eminim filmde seyrettiklerimiz kurgu değil. Türkiye'de bile böyle bir pazar var. İşte gene iktidar hırsı. Çok mu saf bir dünya hayal ediyorum. Neden bu kadar olanaksız?