YORULMUŞUM

Yorulmuşum çok. Dünyanın yükü omuzlarımda gibi. Sanırım ilacıma ara vermemden kaynaklı bir mallık yaşıyorum. Arada bir boşvermişlik geliyor bünyeye. Bugün tekrar almaya başladım.

Arkadaş evlendi. Ben evlenmiş kadar yoruldum. Arkasından da yatak döşek serildim. Hem kusma hem ishal Önce alkolden sandım çünkü miktarı epey abartmışım farkında olmadan. Sabahtan ertesi sabaha yayılınca, sarhoşluk olmadı ama mideyi fena ettim diye düşündüm. Pazartesi sabaha karşı kusup da neredeyse işkence bitsin diye kendimi öldürecekken bir polikliniğin aciline gittim artık buna son versinler diye. Bir de o kusma nöbeti sırası regl oldum çok sırasıymış gibi. Gittim iki gözüm iki çeşme ağlıyorum. Serum taktılar. Ben de ağlamaya devam ettim. Doktor kız salgın var alkolden olmaz dedi. Bu arada hiçbir şey yiyemediğim için iyileşemediğimi düşünüyordum. Gün aydınlık olup saat 9.00'a gelince bir tost bir de çay ile mideme bir şey girsin dedim. Çayın mideme girmesiyle eski kabus dolu saatler geri geldi. Ben de artık kendi kendime başedemeyeceğimi düşünerek. Teyzeme haber verdim sağolsun hemen geldi. Beni aldı evine götürdü. Yoğurt çorbası ve lapa ile kendime geldim. Ertesi gün ise o rahatsızlandı. Ben bu sefer ona bakmaya başladım. Sonra kuzenim akşam gelip bizi evine götürdü. Ertesi sabah da ben kendime geldiğim için kalktım işe geldim. Şimdi ise gene çok yorgunum. Saat 20.00'de uçakla Ankara'ya gideceğim. Bayramdan kalan bilet ile. Niyeyse her gidiş bir macera her gidiş bir eksiklik.

Artık güneşsizlikten gerçekten gına geldi. Bu kış ne kadar sevimsiz artık. Çok sıktı beni. Akıl edip bu ayak sobasını almakla ne iyi etmişim. İş yerinde kaloriferleri yakmama mevsimi geldi ne yazık ki!

Bir de düğünden not. Ayakkabının altına bin tane isim yazdım. Başkaları da yazdı. Bir tek benim ki silinmemiş ne ironik. Zaten pek inanmam böyle şeylere ama iyi ki ben değilim dediklerini hissediyorum:)