BAŞKASININ İŞİNE BURNUNU SOKMAK

Başkasının işine burnunu sokmak. Ben ne yazık ki geçen hafta böyle bir iş yaptım. Ve iş büyüdü büyüdü. Bir daha kimsenin işine karşımak mı. Biri hakkında bildiğimi bir başkasına anlatmak mı. Tövbeeee. Koskocaman bir tövbe hem de.

Şimdi benim çocukluk arkadaşım bir kızla çıktı sonra da kızdan ayrıldı. Kızla çıkarken de kızı bizimle hiç tanıştırmadı. Bilmiyorum niye. Hani bir kız var ama biz bilmiyoruz. Kız aradığı zaman telefonu açmıyor. Kız da ısrarla arıyor da arıyor. Neyse bizimki kızdan sonunda ayrıldı. Kız da bunu yediremedi saldırganlaştı az biraz. Bu kızcağızın kuzeni de benim üniversiteden bir arkadaşımın ev arkadaşı çıkmasın mı! Bu durumda akıllı olan ne yapar konudan uzak durur di mi? Bazen ben benim arkadaştan öğreniyorumdum ki kız aşık bizim oğlana. Bizim oğlanda tık yoktu halbuki. Gözü dışardaydı hep. Bu kızın kuzeni de kıza pek üzülüyor vah vah diyerekten. Neyse artık bunlar ayrıldı etti benim dışımdaydı konu artık. Geçen işte benim arkadaş bana bizim oğlanın Osman diyelim. Osman'nın sevgilisi var mı diye sordu. Sormasını isteyen işgüzar kuzen. Ben de dellendim var ya da yok diyemem ama gitsin kuzeni kıza var desin dedim. İnsan biraz gururlu olur di mi dedim. Yani daha üstelemenin ne anlamı var diye açtım ağzımı yumdum gözümü. Biz bile tanışmadık kızla yaşadıkları normal bi sevgililikmiymiş mi diye. Banane yani di mi banane kendime kızıyorum. İyi etmemişsin diyebilirsiniz çok haklısınız. Ama ben kadınların böyle gurursuz ve bir şeyi çok zor atlatıyor olmalarına katlanamıyorum. Dedim ki ben de yaşadım bağrıma taş bastım oturdum. Sonra iyileştim kendiliğimden. Doğru mu değil mi bilmiyorum ama kız Osman'nın annesine çiçekler filan gönderiyormuş. Yani takmış kafaya. İfrit olduğum şey. Neyse kuzeni gitmiş kıza benim arkadaşa dediklerimi demiş. Kız Osman'a demiş. Osman bana ne dedin kız habire arayıp allah belanızı versin diyor dedi. Çık çıkabilirsen işin içinden. Kız hızını alamamış benim arkadaşa bak atmış o çakıl hakkında konuşuyor her yediği bokları anlatıyor diye. Eee ben arkadaşa döndüm niye anlatıyorsun dedim. O da yok anlatmıyorum dedi. Ama kız böyle böyle demiş dedim sakın kuzenine söyleme yalnız. O gider kıza söyler. Kız da Osman'a niye söyledin der dedim. Bizimki demiş kuzene. Kuzende kıza. Kız benim arkadaşı arayıp özür dilemiş. Ama akşam da Osman'nın başının etini yemiş. Niye dediklerimi Çakıl'a dedin diye. Ben de dedimki tövbe yok bi daha bildiğim ben de kalacak. Bugün geldim ki kız bana facebook'tan msj atmış. Benim hayatıma karışılmasın artık diye. Ben de ne diyim bu bize ders oldu dış kapının mandallarının hayatına karışmamak gerektiği. Biraz olgunlaşınca söylediklerinin yaşadıklarının ayrımına varacaksın dedim.

Kendime çok ama çok kızıyorum. Aslında herşeyi herkese taşımam. Yani az biraz ketumluğum vardır. Arkadaşlarımın kimsenin bilmesini istemedikleri şeyleri söylemem. Çok kolay kimsenin dedikodusunu da yapmam. Ama insan zaaflarına yeniliyor. Arada laf taşıyor konuşuyor. Ama bu çok kötü bir şey. Bir daha gerçekten bana söylenen ben de kalacak. Kızın facebook msj'nı da söylemeyeceğim artık kimseye.

Ya işte böyle. Dünya kaynıyor, türkiye kanıyor, çakıl ayrı kaynıyor kaynatıyor.